“Nire seniderik txikien hauetako edozeini egin zeniotena, neuri egin zenidaten” (Mt 25, 40). Existentzia, bere konkretutasunean, errebelazio bidea zaigu. Gizarte-lanak, gizatiar denaren hondo dinamikotik azalduz, gure osagai dira, eta horiek burutuko gaituzte. Erlazioak eta alteritateak, beren behar eta aukerekin, sorkuntzara eta mirarira behartzen gaituzte. Gizarte-lanak guregan bihotz-sendotasuna eskatzen eta adierazten dute. “Beren egintzetatik antzemango diezue. Zuhaitz onak fruitu ona ematen du”. Sozialak asmamen eta profezian kontsakratu nahi gaitu. Ekintza zehatzek konbertsio, elkartasun eta komunio bide batera deitzen gaituzte.